In 1980 waren Opa en oma van der Eijk 40 jaar getrouwd. Dat werd natuurlijk uitbundig gevierd. De familie van der Eijk is een familie van sketches. Er werden weer heel wat stukjes opgevoerd, waar jij dan natuurlijk ook aan meedeed. Ook zorgde jij weer voor onze outfits, je naaide er weer lustig op los zodat iedereen er weer spik en span uit zag.

Onze gezinsvakantie van die tijd herinner ik mij nog heel goed. In die jaren gingen wij naar Frankrijk waarbij wij dan altijd een paar dagen bij oom Casimir en tante Tia waren. Zij woonde daar in de buurt van Bordeaux, La Roche. Het grappige was dat zij daar de kamers kleuren hadden gegeven. De oranje kamer en de blauwe kamer. De ruimte rondom dit huis was groot en hebben daar regelmatig legaal een fikkie mogen steken. Ook werd er gezwommen in het meer vlakbij hun huis. Vaak gingen wij na deze dagen verder Frankrijk in of richting Spanje. Deze vakanties waren gezellig, werd altijd van alles ondernomen. Lekker de bergen in en ergens neerstrijken bij een snelstromend riviertje. Vaak hebben daar zo langs een riviertje pannenkoeken gegeten. Die bakte jij dan op een brandertje die je had meegenomen. Even het beslag maken en hup…pannenkoeken bakken! Later als je ouder bent realiseer je je pas dat dit heel bijzonder was. Deze herinneringen zijn mij nog altijd even dierbaar.

Tijdens de jaren ’80 gebeurde er ook iets heel verdrietigs. Jouw moeder die al jaren aan het tobben was met haar gezondheid kwam op 1 november 1989 te overlijden. Je hebt hier veel verdriet van gehad. Je moeder heeft diverse hersenbloedingen gehad en kon daardoor al jaren niet meer de dingen doen die zij voorheen wel deed. Dat vond zij zelf vreselijk, en haar omgeving zag dit ook met leden ogen aan. Opa nam in die tijd de rol van oma over, hij moest wel. Hij zorgde voor het eten en voor de rest van het huishouden. Natuurlijk ook met jullie hulp, iedereen droeg zijn steentje bij. Oma werd steeds hulpbehoevender en opa kon dat op een gegeven moment eigenlijk niet meer aan. Na familie-overleg werd besloten dat het voor opa beter was dat oma naar een verpleeghuis ging. Zij zou daar de zorg krijgen die zij nodig had. Zij ging wonen in verpleeghuis “De Kreek” in ’s-Gravenzande. Ik weet dat jij enorm veel moeite had met deze beslissing. Je woonde te ver weg om daar meer te zijn en je werkte in die tijd ook nog. Daarnaast moest jij ook een heel gezin draaiende houden. Gelukkig was de periode dat oma daar gewoond heeft maar kort. Je hebt mij verteld dat wanneer je had geweten dat zij er nog maar zo kort zou zijn je een andere beslissing had genomen. Je vond het vreselijk had zij daar alleen is gestorven, zonder haar man en kinderen om haar heen. Ik weet niet of dat zo is maar ik denk dat je het jezelf altijd een beetje kwalijk hebt genomen, spijt hebt gehad. Dat heb ik opgeslagen, toen het jouw tijd was wilde ik bij jou zijn, er voor je zijn. Gelukkig heb ik dat kunnen en mogen doen voor jou.

Foto’s uit die tijd, klik hier